Mayor of Point Hope, Alaska:

The mayor and other residents of Point Hope, Alaska share their concerns about Shell's offshore drilling plans in the Arctic. Residents of this town, also known as "Tikigaq," have survived for generations off the bounty of the Chukchi Sea, which is now threatened by pollution, noise, and the risk of an oil spill that would come with offshore drilling.Gepubliceerd op 31.07.2012 door GreenpeaceVideo

arctica 32 - Arctic Peoples Alert

Najaar 2010


Het klinkt vreemd, maar het is goedkoper om Arctica volledig in kleur en iets groter van formaat te drukken. Vandaar dat Arctica er nu luxer uit ziet.
Arctic Peoples Alert nam deel aan de demonstratie Drumceremonie met een Boodschap waarbij wij opriepen tot respect bij het taalgebruik als het om (Arctische) inheemse volken gaat (p 3).
Het Westen legt Groenlanders op hoe zij moeten leven. Deze zomer voerde Greenpeace actie tegen Groenland, omdat het land olie wil winnen (p 5). Groenland wordt niet alleen door Greenpeace dwarsgezeten, maar ook door de EU, en dat steunt Nederland expliciet. Groenland mag niet op walvissen jagen en geen zeehondenproducten verhandelen. Het EU-Hof heeft in een rechtszaak, aangespannen door Inuit-organisaties, het EU-embargo op zeehondenproducten toegestaan (p 7). Verder mag Groenland, na jarenlange onderhandelingen, geen lid van de Internationale Voetbalbond FIFA worden (p 8). Hoe kun je dan volwaardig meedraaien in de wereldeconomie en zelfstandig worden?
Het lijkt of we het erom doen. Doordat het ijs smelt krijgt het Westen makkelijker toegang tot de rijkdommen van het Arctische gebied, zoals olie en gas uit Noord-Rusland en Siberië. Hierdoor is in de Rotterdamse haven nu al 60 % van de olie-activiteiten Russisch! Dit terwijl de Nederlandse regering geen beleid heeft ten aanzien van het Noordpoolgebied en de coördinerende ambtenaar op het ministerie van Buitenlandse Zaken wordt wegbezuinigd.
Zoals begin dit jaar de Bardot Proviant Klub in Amsterdam je overkwam, overkomt je De Poolnacht van Groningen® met een groeiend aantal activiteiten.
Niet alleen ijsberen ijsberen rond de Noordpool.
Het ijs smelt ook onder de voeten van inheemse Arctische volken!

Arctic Peoples Alert mist in het Poolnachtprogramma aandacht voor inheemse Arctische volken (p 10). In het festivallogo staan pooldieren en een ijsbreker die binnenkort niet meer nodig is, maar geen bewoners van de Arctis.
Nederland heeft een nieuwe ‘groenrechtse’ regering die niet veel op heeft met inheemse volken, milieu en natuur. Kernenergie lijkt niet meer ter discussie te staan, terwijl vergeten wordt dat daarvoor uranium nodig is dat meestal gewonnen wordt op het grondgebied van inheemse volken. Voorgaande regeringen hadden natuurbeheer al onder de verantwoordelijkheid van de minister van Landbouw gebracht. Nu valt het zelfs onder de verantwoordelijkheid van de minister van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie. Zijn natuur en milieu daartoe gedegenereerd? Natuur innoveert zichzelf wel. De nieuwe minister van Buitenlandse Zaken, Uri Rosenthal zegt: ‘Ik ga me in het buitenland inzetten voor het behoud van de Nederlandse welvaart, vrijheid en veiligheid.’
Dat belooft niet veel goeds voor inheemse Arctische volken.
Govert de Groot

Inhoud Arctica 32 – Najaar 2010
32.1  Arctic Peoples Alert
32.2  Drumceremonie met een Boodschap
32.3  Geen zelfstandig voetballand
32.4  Greenpeace contra Groenland
32.5  Zeehondenarrest EU-Hof
32.6  Shell versus Inũpiat
32.7  Spitsbergen
32.8  Poolkoorts
32.9  De Poolnacht van Groningen
32.10 Nomad: het boek

Najaar 2010 – Geplaatst 11.10.2013. Gewijzigd: 20.11.2013

arctica 32 - Greenpeace contra Groenland

De rollen omgedraaid: Goliath Greenpeace tegen David Groenland.
Op 31 augustus 2010 voerde Greenpeace actie tegen Groenland in het kader van Go beyond oil, waarbij een olieplatform van Cairn Energy voor de Groenlandse westkust werd bezet. Deze actie was buiten proportie en hervatting van de dialoog tussen Groenland en Greenpeace was beter geweest.
Oliewinning voor de kust van Groenland ligt veel gecompliceerder dan door de internationale milieuorganisatie wordt voorgesteld. Om onafhankelijk te worden, moet Groenland een eigen economie kunnen opbouwen en daarbij hoort verantwoorde winning van grondstoffen.
Het Westen legt Groenlanders op hoe zij moeten leven: Groenlanders mogen geen oliewinning voor hun kust toestaan, Groenlanders mogen niet op walvissen jagen en Groenlanders mogen geen zeehondenproducten verhandelen. Dit terwijl wij zelf nauwelijks nog weten wat natuur is.
Met name Nederland zou beter moeten weten. Sinds Willem Barentsz trokken we twee eeuwen lang naar de noordelijke zeeën. Aan de Groenlandse westkust introduceerden Nederlandse handelaren en walvisvaarders geld, alcohol, muziek, ziektes en wapens. Onze voorouders hebben de populatie walvissen voor de Groenlandse westkust vrijwel uitgeroeid. Vandaag de dag echter gedraagt Nederland zich als het beste jongetje in de Europese klas om de Groenlandse Inuit de handel in zeehondenproducten onmogelijk te maken, terwijl de zeehondensoorten voor de Groenlandse kust geen bedreigde soorten zijn. Het Westen draagt in de gehele Arctis bij aan versnelde klimaatverandering en chemische vervuiling. Het gevolg van deze VOC-WIC-mentaliteit is dat de toekomst van de 57.600 Groenlanders steeds uitzichtlozer wordt, met een sterke toename van alcoholisme en zelfdodingen (stille genocide).
Groenlanders willen onafhankelijk worden van hun voormalige koloniale macht Denemarken. Op 21 juni 2009 zijn zij daar een stap dichterbij gekomen. Om daadwerkelijk (economisch) onafhankelijk van Denemarken te kunnen worden zal Groenland meer inkomsten moeten verkrijgen en kan daarom niet om exploitatie van grondstoffen heen. Immers, de Groenlandse economie kan niet alleen op zeehondenvlees - zogezegd hun dagelijks brood - draaien, zeker niet als de huiden nauwelijks geëxporteerd kunnen worden. Om te overleven zijn ook Inuit gedwongen deel uit te maken van de wereldeconomie. Inheemse Arctische volken, waaronder Inuit in Groenland, Canada, Alaska en Chukotka of Nenets in Noordwest-Rusland en Siberië, hebben nog geen soevereiniteit over hun woongebied. De exploitatie van grondstoffen wordt grotendeels bepaald door de moederlanden Denemarken, Canada, Russische Federatie en de Verenigde Staten.
Arctic Peoples Alert ziet liever geen exploratie en exploitatie van grondstoffen in het Noordpoolgebied. Het kwetsbare Arctische ecosysteem, waarvan inheemse Arctische volken voor hun voortbestaan afhankelijk zijn, is op veel plaatsen al ernstig aangetast. Arctic Peoples Alert staat echter op het standpunt dat inheemse Arctische volken recht op zelfbeschikking hebben en daarom zelf zeggenschap behoren te hebben over de exploitatie van grondstoffen. Inheemse volken staan op het standpunt dat dit op de veiligst mogelijke en meest milieuverantwoorde manier dient te gebeuren. In het geval van de exploitatie voor de Groenlandse westkust door Cairn Energy heeft de Groenlandse regering Noorse consultants en Canadese autoriteiten ingeschakeld om toezicht te houden.
Greenpeace heeft geprobeerd om met de Groenlanders in gesprek te komen. Echter, Greenpeace heeft bij inheemse Arctische volken bepaald geen goede naam opgebouwd. Het is dan ook begrijpelijk dat Groenlanders de uitgestoken hand hebben afgewezen.www.greenpeace.nl www.cairnenergy.com

Foto©Rose/Greenpeace

arctica 32 - Zeehondenarrest: EU-Hof wijst Inuitklacht af

Het Europese Hof van Justitie in Luxemburg heeft de bezwaren van de Inuit-organisaties tegen het EU-embargo van zeehondenproducten afgewezen.
Inuit-organisaties en -jagers uit Groenland en Canada (zie kader) hadden bij het Europese Hof van Justitie een rechtszaak aangespannen tegen het EU-invoerverbod op zeehondenproducten, waartoe de Europese Raad in september 2009 besloot.
Op 26 oktober 2010 deed het EU-Hof uitspraak en heeft de klacht tegen het Europees embargo op producten van alle soorten zeehonden afgewezen in een tweede voorlopige uitspraak.
Het argument dat de klagers financiële schade van het invoerverbod zouden ondervinden, wees de rechter af, niet alleen omdat zij geen duidelijkheid over hun financiële situatie gaven, maar ook omdat ze al forse overheidssteun ontvangen. Ook het verband met het risico op zelfmoorden binnen de Inuit-gemeenschap werd niet aangetoond.
Mary Simon, president van Inuit Tapiriit Kanatami: ‘Ik ben teleurgesteld en boos dat deze immorele wetgeving niet is opgeheven. Het is een kleine tegenslag en wij zijn van plan om tegen deze uitspraak in beroep te gaan. Het invoerverbod is gebaseerd op een koloniale zienswijze op de manier waarop wij op zeehonden jagen. Deze uitspraak illustreert dat maar weer eens. Helaas blijkt een meerderheid van de Europese parlementsleden verblind door een combinatie van een oude – in diskrediet gebrachte – koloniale houding en een cynische desinformatiecampagne van dierenrechtenactivisten.
Het is fundamenteel onrechtvaardig Inuit voor hun manier van leven te straffen en wij zullen alle mogelijkheden gebruiken, juridische, politieke en de publieke opinie.
Ik roep Europese burgers op te begrijpen wat deze wetgeving doet tegen ons recht om zeehondenproducten te verkopen.
Ik roep hen op om zich te informeren over de reden waarom de zeehondenjacht wettig, humaan, duurzaam en in veel gevallen noodzakelijk is om het ecosysteem van de zeeën in evenwicht te houden. Ik roep Canadezen op om hetzelfde te doen.’
 


Niet bedreigd
De in Arctische wateren levende zeehondensoorten zijn geen bedreigde diersoort en vallen daarom niet onder de gangbare internationale regelingen voor handel in producten van beschermde dier- en plantensoorten, zoals CITES.
Inuit in Groenland zijn permanent vrijgesteld van het verbod. Formeel valt de handel in zeehondenproducten afkomstig van de jacht door Inuit buiten het Europese handelsverbod. Echter, door de invoerbeperkende maatregelen is ook deze kleinschalige duurzame handel ingestort.


Relaties geschaad
Voorafgaand aan de uitspraak had het EU-Hof in een verwachtingsvolle voorlopige uitspraak op 21 augustus 2010 de uitbreiding van het invoerverbod opgeschort. Naast de procedure bij het EU-Hof hebben Canada en Noorwegen het EU-verbod ook bij de Wereldhandelsorganisatie WTO aanhangig gemaakt. Omdat de EU dit invoerverbod heeft ingesteld, heeft de Arctische Raad de aanvraag voor het waarnemersschap van de EU afgekeurd. Dit tweede voorlopige zeehondenarrest brengt de relatie tussen de EU en de Arctische landen een nieuwe gevoelige klap toe. www.itk.ca
De rechtszaak bij Europese Hof van Justitie in Luxemburg (zaak T-18/10 R) werd
aangespannen door voornamelijk Inuit-organisaties en -jagers.
Canada

Landelijk: Inuit Tapiriit Kanatami
Nunavut: Nattivak Hunters and Trappers Association (Qikiqtarjuaq), Pangnirtung Hunters and Trappers Association (Pangnirtung), Jaypootie Moesesie (Qikiqtarjuaq), Allen Kooneeliusie (Qikiqtarjuaq), Toomasie Newkingnak (Qikiqtarjuaq), Karliin Aariak (Iqaluit).
Northwest Teritories: David Kuptana (Ulukhaktok)

Groenland
Landelijk: Inuit Circumpolar Council (ICC), Kalaallit Numaanni Aalisartut Piniartullu Kattuffiat (KNAPK).
Nuuk:Johannes Egede

Overige eisers:
Canada: Canadian Seal Marketing Group (Quebec), Ta Ma Su Seal Products (Cap-aux-Meules), Fur Institute of Canada, NuTan Furs, Inc.
(Catalina).
Noorwegen: GC Rieber Skinn AS (Bergen).

Nederland
Aan de zijde van de gedaagden, de Europese Raad en het Europese Parlement hebben zich de Europese Commissie gevoegd en als enige EU-lid, Nederland.
nov 2010. Geplaatst: 12.10.2013

arctica 32 - Shell versus Inũpiat


Shell is deze zomer begonnen met de eerste proefboringen in de Beaufort Zee boven Alaska.
In haar magazine Venster van mei/juni 2010 vraagt Shell zich af ‘hoe je de belangen van de Inũpiat Eskimo’s, bultruggen, natuur en een aan olie verslaafde wereld met elkaar in balans brengt’.
Shell zegt dat zij ‘tegenwoordig veel beter inspeelt op de behoefte van de lokale bevolking en geleerd te hebben eerst goed te luisteren.’ Ook wekt Shell de indruk dat de Inũpiat en milieuorganisaties achter de winning van olie staan. Het is maar wat je wil horen.
Inũpiat en milieuorganisaties hebben rechtszaken tegen Shell aangespannen.
Shell heeft bilaterale contracten getekend met verschillende milieu- en natuurorganisaties (door Shell clubs genoemd), zoals IUCN, Wetlands International, Earthwatch, TNC en het Smithsonian Institute. Zij doet voorkomen dat deze organisaties achter de exploratie in de Beaufort Zee en de Chukchi Zee staan. Bij het artikel is een kaartje van Alaska geplaatst. Op dit kaartje annexeert Shell een stuk van de territoriale wateren van Canada als oliewingebied. De grens tussen de staat Alaska en Canada loopt op dit kaartje niet naar rechtsboven maar recht naar boven.

arctica 32 - Spitsbergen en Nederlandse Antillen


Naar aanleiding van de staatkundige wijzigingen van het Koninkrijk der Nederlanden zijn op 10 oktober 2010 Bonaire, Sint Eustatius, Saba, Curaçao en Sint Maarten tot het Verdrag van Spitsbergen toegetreden. Voor Nederland trad het op 14 augustus 1925 in werking en Aruba volgde op 1 januari 1986.
nov 2010. Geplaatst: 12.10.2013

arctica 32 - Poolkoorts

Boeken, films, tentoonstellingen, etc. 

Tupilak - magische monsters maken / 27 november 2010 / workshop / verwarmde tent in Dordtse Biesbosch / € 115,-  (Inclusief overtocht, koffie, lunch, materialen) / Info en aanmelden: info@elsdemeijer.nl
De Oost-Groenlandse kunstenaar Gedion Qeqe (Tassilaq) en de Nederlandse beeldend kunstenaar Els de Meijer verzorgen samen de workshop. 


Ontmoet de Inuit uit Groenland
28 november 2010 / 14.00 u. / Museum Volkenkunde / Steenstraat 1 / 2312 BS Leiden
T 071 5168800 / kosten: museumentree / www.rmv.nl
Zes Inuit uit Oost-Groenland zijn in Nederland om voorwerpen in de museumcollecties, die tot hun erfgoed behoren, te bekijken. Na een rondleiding op de Groenlandse afdeling door mw. dr. Cunera Buijs vertelt Gideon Qeqe, Oost-Groenlands bekendste kunstenaar, over tupilaks, die deels mens deels dier zijn. Afsluiting: traditionele kaffemik, dans met zang- en trombegeleiding en verkoop Groenlandse kunstnijverheid. 


Inuitkunst - schenking Van Berkel
Tot 2 mei 2011 / galerijtentoonstelling / Museum Volkenkunde.


Het masker van de raaf - Leven in het Noordpoolgebied
reisboek / Louis Beyens / Uitgeverij Atlas (1997-2010) /
320 blz. / ± € 15,00 / ISBN 9789045017501 / www.uitgeverijatlas.nl
Louis Beyens reist al meer dan drie decennia jaarlijks naar het Noordpoolgebied. Dit boek was en is een aanrader. Beyens doet verslag van zijn onderzoeksreizen en zijn ervaringen tijdens zomer- en winterexpedities. Hij ondergaat de grootsheid en leegte van het immense gebied vol vreugde en heeft plezierige ontmoetingen met Inuit. Maar ook wordt Beyens op de ijskap door een orkaan overvallen en ziet hij zijn tochtgenoten verongelukken. Historische poolexpedities komen uitgebreid aan de orde en ook de minder bekende verhalen. Op zijn zoektochten wordt hij gadegeslagen door het dier dat hem in de loop der jaren het dierbaarst is geworden: de raaf. 


Op walvisjacht naar Spitsbergen.
Een hachelijke onderneming in de Noordelijke IJszee (1774–1778)
Boek / Louwrens Hacquebord (2010) / Uitgeversmij. Walburg Pers
160 blz. / € 29,50 / ISBN 9789057306938 www.walburgpers.nl
Fedde Jansz Visser was 20, net stuurman, toen hij voor het eerst naar Spitsbergen afreisde om op walvissen te jagen. Hij bereidde zich voor op deze tocht door gegevens over de baaien van Spitsbergen uit de atlas van Johannes van Keulen over te schrijven. Gewapend met deze kennis voer hij uit met het schip Weltevreede, waarop Cornelis de Leeuw uit Den Helder commandeur was. De walvis was door de jacht al behoorlijk schuw geworden en verdween in het pakijs zodra een walvisvaarder in de buurt kwam. De schepen zeilden daarom steeds verder het ijs in. Soms té ver, waardoor een schip door het ijs werd gekraakt. In 1777 vergingen op deze manier 14 schepen en kwamen honderden opvarenden om.
In konvooi met zo’n 200 andere schepen voer Fedde Visser vier jaar achtereen naar het noorden. Tijdens deze gevaarlijke tochten hield hij steeds een journaal bij, waarin hij boeiende verhalen optekende over het ijs, de weersomstandigheden, walvissen, schepen en mensen. Drie van deze scheepsjournalen bleven bewaard en kwamen uiteindelijk terecht in museum In ’t Houten Huis in De Rijp. Dit boek is een authentieke weergave van deze journalen en Vissers memoriaal. Een uitgebreide inleiding van Louwrens Hacquebord plaatst de documenten in de context van het 18e eeuwse walvisvaartbedrijf. 


Van Moskou tot Medan
reisboek / Jelle Brandt Corstius / Uitgeverij Prometheus
€ 10,- / 120 blz. / ISBN 9789044616675 / www.uitgeverijprometheus.nl  www.jellebc.nl
In het voorjaar van 2005 vertrok Jelle Brandt Corstius als freelance journalist op de bonnefooi naar Moskou. Zijn stukken verschenen onder andere in het dagblad Trouw. Hij ontpopte zich niet alleen als een goed journalist maar maakte ook de VPRO-televisieseries over de Russische Federatie. Na een slechte ervaring met een geheime dienst in Moermansk is hij terug in Amsterdam. 

Eskimoland
Reisboek / Dr. Niko Tinbergen (1907-1988)
KNNV uitgeverij (1934-2010) / ± 200 blz. / € 19,95
ISBN 9789050113014 www.knnvuitgeverij.nl www.volkenkunde.nl/publicaties
Publicatie uitgesteld naar voorjaar 2011! (Herdruk nog niet verschenen).
Tijdens het tweede Internationaal Pooljaar 1932-1933 reisde de jonge bioloog en latere Nobelprijswinnaar Niko Tinbergen met zijn vrouw Lies Rutten naar de Deense kolonie op Oost-Groenland. Als gast hadden zij zich aangesloten bij de Nederlandse meteorologische expeditie onder leiding van Jaap van Zuylen (1906 – 1995). Voor het Museum ten bate van het Onderwijs (het huidige Museon in Den Haag), waarvan hij subsidie had ontvangen, verzamelde hij een nu wereldberoemde collectie voorwerpen. In de jaren zestig van de vorige eeuw werd deze aangevuld door Gerti Nooter (1930-1998) en voor de tentoonstelling 'Eskimoland - Heden, verleden en toekomst van de Groenlandse Inuit’ in 1999/2000 door Peter Bettenhausen en Ronald Kerkhoven. In het Museon in Den Haag zijn onder andere in de Poolzaal deze voorwerpen te bekijken.


Qaoktualuk
Pater Andre Vermaut o.m.i. - Leven en werken als missionaris bij de Inuit (1945-1960).
28 januari tot 7 februari 2011 / Fototentoonstelling - Inuit kunstobjecten / FVG Faculteit voor Vergelijkende Godsdienstwetenschappen / Bist 164 / B 2610 Antwerpen-Wilrijk, België / gratis toegang www.nativeamericanstudies.be antwerpfvg.org
Canadees en Wilrijkenaar, Andre Vermaut nu 90 jaar, was gedurende 15 jaar missionaris bij de Inuit van Paulatuk, Canada. Het werk dat hij daar deed was vooral humanitair en charitatief. Als hobby fotografeerde hij de Paulatukmeut, de natuur en het dagelijkse leven.
Openingstijden: alle dagen open van 10.00 tot 16.00 (ook op zaterdag en zondag).
Film / 19.30 u. met inleiding.
2 februari 2011: Nanook of the North.
5 februari 2011: Atanarjuat, the Fast Runner.
Okt 2010. Geplaatst: 12.10.2013