arctica 38 - Kalender 2016

Den Haag, 21 december 2015

Beste Arctica-lezer, 

Dagelijks hebben wij het over Rusland, maar weet u dat de Russische Federatie uit 22 republieken bestaat? Een daarvan is de autonome Republiek Sacha (ook wel Jakoetië) in het noordoosten van Siberië. Naast Jakoeten en Russen wonen er inheemse volken als Evenen, Evenken, Dolganen en Joekagieren.

De Arctica kalender 2016 geeft een beeld van de Joekagieren, een van de bedreigde Arctische inheemse volken. Dr. Cecilia Odé van de Universiteit van Amsterdam doet onderzoek naar verdwijnende talen als het Joekagier en is zo vriendelijk geweest de foto's voor deze kalender beschikbaar te stellen.

Met uw financiële hulp kan Arctic Peoples Alert doorgaan met het onder de aandacht brengen van de Arctische inheemse volken zoals de Joekagieren. Een bijdrage kunt u overmaken op bankrekeningnummer NL91 INGB 0000 040092 (BIC: INGBNL2A) t.n.v. Arctic Peoples Alert.
Arctic Peoples Alert maakt naast de kalender vooral gebruik van digitale media: www.arctica.nl en Facebook. Ontvangt u nog niet (on)regelmatig onze elektronische nieuwsbrief, stuurt u dan een mail naar: arctica@planet.nl o.v.v. Poolkoorts. 
Heeft u de Arctica kalender 2016 niet gekregen, maar wilt u deze wel ontvangen, stuur dan een e-mailtje met uw postadres naar: arctica@planet.nl

Stemmen uit de Toendra - De laatste der Joekagieren
 

The Hague, 21 December 2015

Dear Arctic reader,
Every day we are talking about Russia, but do you know that the Russian Federation consists of 22 republics? One is the Autonomous Republic Sacha (Yakutia) in northeastern Siberia. Besides Yakut’s and Russians there living indigenous peoples as Evens, Evenki, Dolgany and Yukaghir’s.
The Arctic Calendar 2016 gives an idea of the Yukaghir’s, one of the endangered Arctic indigenous peoples. Dr.Cecilia Odé of the University of Amsterdam researches vanishing languages like Yukaghir and has been kind enough to make the images available for this calendar.
With your financial help to Arctic Peoples Alert continue to raise awareness of the Arctic indigenous peoples such as the Yukaghir’s. A contribution can be transferred to bank account NL91 INGB 0000 040 092 (BIC: INGBNL2A) attn. Arctic Peoples Alert.
Arctic Peoples Alert is next to the calendar mainly use digital media: www.arctica.nl and Facebook.
If you have not got the arctica calendar 2016, but you like to receive a copy, please send an e-mail with your post address to: arctica@planet.nl

1993 Joekagieren

November 1993, Amsterdam.
Svetlana Sakolova: “Ik ken Irina Klimentova al lang. We hebben samen bij de televisie gewerkt. Maar op een dag zegde ze plotseling haar baan op en vertrok naar de nederzetting Severny, die in het Ust'-Janskt district ligt. Ze had het idee in dat dorp een 'barmhartigheids-huis' te openen voor de oude mensen van de toendra. Irina is zelf Joekagierse en is in dat gebied geboren. Bijna twintig jaar woonde ze in Jakoetsk en elke keer als ze in de vakantie haar vaderland bezocht, werd ze getroffen door de uitzichtloosheid van het bestaan van haar landgenoten. De huizen in hun stamnederzetting Ust'-Jansk (Oest-Janski) waren elk jaar bouwvalliger, velen hadden geen eigen woonruimte in het dorp en waren gedwongen het jaar rond te leven op de toendra. Er is zoveel pijn en bitterheid in haar ogen als zij hierover vertelt. En ook ikzelf ken het leven van de noorderlingen maar al te goed. Je hoeft alleen maar een begraafplaats te bezoeken of de woorden 'het overlevingsprobleem van de noordelijke volken' krijgen zo'n reële betekenis dat je het wel van de daken wilt schreeuwen: 'Redt ze!' - er sterven immers hele volken uit. Op de begraafplaatsen van de Joekagieren, Eveny en Evenki zult u niet de resten van oude mensen vinden. Allen die je aankijken vanaf de foto's op de gedenktekens bij de graven zijn voor hun dertigste overleden. En velen van hen hebben daar zelf voor gekozen. Door de hopeloosheid van het leven raken heel jonge jongens aan de drank. Voor een rendierfokker of een jager is het moeilijk een gezin te stichten. Niet ieder meisje wil zijn eenzame bestaan in de taiga of de toendra delen. Zo komen er dus in de dorpen steeds meer 'verweesde' ouderen. Er is niemand om hun leven te verlichten, niemand om ze eten te geven in deze moeilijke tijd. Velen van hen moesten in bejaardenhuizen in de steden gaan wonen. Maar daar hebben ze niemand om mee te praten; ze hebben veel heimwee naar hun eigen streken, naar de toendra. En als ze dus horen over Irina's 'barmhartigheidshuis' in de nederzetting Severny aan de rivier Jana, willen ze daarheen. Ze komen daar vies, vol met luizen, zelfs zonder verschoning aan. En ze zeggen openhartig dat ze daar naar toe gekomen zijn om te sterven. Er is niemand anders dan Irina om hun oude dag te verwarmen met een vriendelijk woord in hun eigen taal, hen de ogen te sluiten en hen te begeleiden op hun laatste reis.

Maar wat wacht diegenen die nu over de toendra trekken?
Onlangs werd in Jakoetië een wet uitgevaardigd over de stam-gemeenschap. Joekagieren, Eveny en Evenki kunnen nu beschikken over hun eigen grond en de daarin aanwezige bodemschatten. Maar slechts 18% van het hele territorium van rendierweiden behoort nu aan hen toe. Het grootste deel wordt beheerd door mijnbouwbedrijven. Zij hebben het geld, de techniek en de macht.

De traditionele bedrijvigheid van de noordelingen echter -jacht, rendierteelt en visvangst- kan de bevolking niet voeden. Staatsbedrijven hebben een monopolie ingesteld op de produktie en hebben verschillende verboden ingesteld onder het mom van natuurbescherming. Door de hoge kosten van transport en de veel te lage prijzen blijven veel produkten onverkocht en rotten weg

Hoe te overleven in zulke omstandigheden?
Enkele stamgemeenschappen zijn begonnen met het winnen van goud. Maar niet iedereen keurt een dergelijke ondernemingszin goed. Het hoofd van de gemeenschap 'Joekagir', Aleksej Sleptsov, is van mening dat het een zonde is, omdat hun land niets dan rampen en verwoesting heeft gezien van de industriële ontginning.

En zo is het inderdaad. Het toendralandschap doet vanuit de lucht gezien steeds meer denken aan een maanlandschap. Over de verwoesting van het leefmilieu van inheemse volken wordt veel gesproken. Maar wat hebben we daaraan als we zien welke enorme hoeveelheid hulpbronnen het comfortabele leven in de ontwikkelde landen van Europa en Amerika eist. We kunnen slechts hopen dat de mensheid uiteindelijk zal beseffen waartoe de gulzige consumptiemaatschappij leidt en zich zal wenden tot de ervaring van de inheemse volken, die in staat zijn hun behoeften verstandig in overeenstemming te brengen met de mogelijkheden van natuur en land. Het land zal zijn kinderen nooit hongerend achterlaten. Alleen de mens zelf kan zich veroordelen tot een catastrofe.

Svetlana Sokolova is journaliste en cineaste.

Indigo, maart 1994

Programmakrant Stemmen van de Aarde

31 oktober – 21 november 1993

Republiek Sacha (Jakoetië) is een van de autonome republiek binnen de Russische Federatie.

Op een totale bevolking van bijna een miljoen, zijn er bijna een half miljoen Jakoeten. In hun eigen taal noemen ze zich Sagga.
De Jakoeten leven op de taiga langs de rivier de Lena en haar talloze zijrivieren en op de toendra's langs de kust van de Noordelijke IJszee. Sinds de 17e eeuw trekken Russischemigranten al hun gebied binnen. Het land is rijk aan ertsen, waaronder goud en diamant, en is steeds als wingewest door de Russen gebruikt.
Een actieve Jakoetse bevrijdingsbeweging strijdt momenteel voor meer zeggenschap voor de Jakoeten over de toekomst van hun land. Ook wil zij de oorspronkelijke Jakoetse cultuurweer een eigen gezicht geven.
Swetlana Sokolova, cineaste, is daar een warm voorstander van. Zij maakte onder andere films over de goudwinning en de daardoor veroorzaakte vervuiling van de rivieren en het Sjamanisme, de religie van de Jakoeten, die ondanks het communistische verbod, altijd is blijven leven. Swetlana maakt zich grote zorgen over de ecologische problemen van haar land en het daarmee verband houdende uitsterven van inheemse volken in haar land. Tijdens Stemmen van de Aarde is zij daarover komen vertellen.

Tijdens Onthullen om te overleven: inheemse volken en film (ReRun Produkties, 1993) werd de film: Labunmedenu The Land Of Vaduls (1991; Vaduls, Siberië) over Joekagieren vertoond, naast: The lost book (1992, Oroches, Siberië) en Return to the ghost people (1993, Koryaks, Kamchatka).

Association of Indigenous Peoples of Sakha Republic

 

 

Yacutia: Indigenous Peoples prevent Diamond Mining

Evenk are an indigenous community in the republic of Sakha (Yakutia) in Russia's far east. As described by The Red Book of the People of Russia: the Evenks inhabit a huge territory of the Siberian taiga from the River Ob in the west to the Okhotsk Sea in the east, and from the Arctic Ocean in the north, to Manchuria and Sakhalin in the south.
The Association of Indigenous Peoples of Sakha Republic (Yakutia), has reported the news (in Russian) that the Evenk community has eventually managed to stop the mining company "Almazy Anbara" from starting a diamond mine on their sacred river. As reported by the Association of Indigenous Peoples of Yakutia, Yakutia's Minister of nature protection of Sakhamin Afanasyev, announced the denial of a license to the company at a parliamentary session on 16 June in Yakutsk.
Earlier this year, at a public hearing held March 23, 2015 the inhabitants of Zhilinda village in Olenek Evenki district had voted unanimously against allowing the exploration work along the the sacred river Malaya Kuonapka and its tributary Maspaky. This is the first time for indigenous peoples in Yakutia to halt the issuing of a license to an extractive industries enterprise.
Before this vote, the villagers had approved three of the planned sites and only voted against the fourth. The river is revered by the Evenks as a sacred site. Furthermore, it is their only source of clean drinking water and as an important hunting and fishing site.
Source:The Association of Indigenous Peoples of Sakha Republic.  
Written by Federica  | 26 June 2015
http://arcticportal.org/library/news/1488-yacutia-indigenous-people-prevent-diamond-mining-in-the-sacred-river 

Koenders bezoekt Arctisch gebied

Minister Koenders (Buitenlandse Zaken) brengt eind augustus een bezoek aan het Arctisch gebied. De reis begint vrijdag 28 augustus 2015 op het Noorse eiland Spitsbergen, waar de minister een ontmoeting heeft met leden van de grootste Nederlandse Noordpoolexpeditie ooit. Koenders reist daarna naar de Amerikaanse staat Alaska, waar hij op uitnodiging van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken John Kerry op 30 en 31 augustus deelneemt aan een internationale conferentie over klimaatverandering en het Arctisch gebied.
‘De Noordpool is een uniek gebied dat van groot belang is voor het ecosysteem van de aarde. De snelle veranderingen ter plekke hebben wereldwijd grote gevolgen. Daarom is het van belang om zoveel als mogelijk in internationaal verband te spreken en afspraken te maken over duurzame omgang met het gebied’, aldus Koenders voorafgaand aan de reis.
Volgens Koenders ligt de zorg voor Noordpool niet alleen bij de Arctische landen, maar bij de internationale gemeenschap in het geheel. ‘Nederland draagt daarom per jaar 3,7 miljoen euro bij aan onderzoek op de Noord- en Zuidpool. Daarnaast zijn we als waarnemer actief bij de Arctische Raad.’ De Arctische Raad is een overlegorgaan van de acht Arctische staten.

In het Noorse Longyearbyen heet de minister op 28 augustus de Nederlandse Noordpoolexpeditie SEES welkom. De expeditie wordt georganiseerd door het Arctisch Centrum Groningen in samenwerking met het Willem Barentsz Poolinstituut. Ruim 50 wetenschappers keren dan na twee weken onderzoek terug. ‘Dankzij deze expeditie krijgen we meer inzicht in de gevolgen van menselijke activiteiten en klimaatverandering voor het poolgebied. Dat helpt ons om op een verantwoorde manier om te kunnen gaan met dit kwetsbare gebied’, aldus Koenders.
Daarnaast is het wetenschappelijk onderzoek in de poolstreken een manier om internationaal samen te werken en in gesprek te blijven over dit, ook voor Nederland, strategisch belangrijke gebied. Koenders: ‘Het Arctisch gebied staat in toenemende internationale belangstelling om ecologische, economische, maatschappelijke en geopolitieke redenen. We moeten er alles aan doen om de constructieve internationale samenwerking die tot op heden het Noordpoolgebied kenmerkt, voort te zetten. Het zij aan zij samenwerken door wetenschappers uit alle windstreken helpt daarbij.’
Koenders brengt ook een bezoek aan het Nederlandse onderzoeksstation in Ny-Ålesund en neemt deel aan een symposium waar de onderzoekers een deel van de wetenschappelijke resultaten met elkaar bespreken. Ook zal hij een bilateraal overleg hebben met zijn Noorse ambtsgenoot Brende.

Na het bezoek aan Noorwegen reist de minister door naar Alaska, waar hij bij de internationale GLACIER-conferentie* aanwezig is. Hier wordt gesproken over de gevolgen van klimaatverandering voor het Arctisch gebied en de gevolgen van de veranderingen in het Arctisch gebied voor de rest van de wereld.
‘Het gaat dan niet alleen om ecologische veranderingen zoals bijvoorbeeld zeespiegelstijging, maar ook om economische en maatschappelijke gevolgen’, aldus Koenders. ‘In toenemende mate zullen ook terreinen zoals migratie, politieke stabiliteit en de internationale verhoudingen beïnvloed worden door klimaatverandering. Daar moeten we nu al in internationaal verband over nadenken.’ 

De reis van Koenders gaat vooraf aan de publicatie dit najaar van de nieuwe Nederlandse polaire strategie voor de jaren 2016-2020. 
Ministerie van Buitenlandse Zaken, Nieuwsbericht | 16-08-2015
 
* Conference on Global Leadership in the Arctic: Cooperation, Innovation, Engagement and Resilience (GLACIER)

Humans = Seals

Yanks Clear Greenland of Nazis 1944 - WWII Universal Newsreel 1944 12 27

Delays oil drilling in Canadian Arctic

Imperial Oil and its offshore Arctic joint-venture partners are delaying their plans for an ambitious drilling project in the Canadian Beaufort Sea, news organizations reported on 27 Jun 2015.

The partners – Calgary-based Imperial, Exxon Mobil and BP – have asked Canadian officials for seven-year extensions of Beaufort Sea exploration licenses that are currently scheduled to expire in 2020, reported Reuters, the CBC, The Globe and Mail and other news organizations. The joint venture partners concluded they will not be able to complete predrilling work in time to drill a well by 2020, the news organizations reported.

The joint venture ship has been seeking to drill exploration wells at a prospect about 75 miles offshore of Canada’s Northwest Territories.

The Imperial joint venture move came six months after Chevron announced a similar decision to shelve drilling plans for a project farther offshore in the Canadian Beaufort.

Same-season relief wells

In separate proceedings, the Imperial partners and Chevron had previously petitioned Canada’s National Energy Board to change its long-standing rule requiring offshore Arctic explorers to have capability to drill same-season relief wells to kill blowouts. The companies argued that the same-season relief-well rule was overly burdensome and unnecessary.

Chevron dropped its petition for a rule change when it announced its decision to suspend its Beaufort exploration project.

Greenpeace reacts

Imperial officials were not immediately available to comment late Friday. But Greenpeace, which opposes Arctic offshore drilling in the Chukchi and Beaufort seas, was pleased.

“Imperial Oil’s decision to defer its Arctic oil drilling plans in the Beaufort Sea is good news for the Arctic and people all around the world. Drilling in icy waters is extremely technically challenging, and if it is permitted to happen an oil spill is all but inevitable,” Farrah Khan, a Greenpeace Canada Arctic campaigner, said in a statement.

“Instead of pursuing unburnable Arctic oil, the energy industry should move away from harmful and destructive fossil fuel projects, and transition rapidly towards a green energy future based on renewables and energy efficiency,” Khan said in the statement.

29 Jun 2015 by Yereth Rosen, Alaska Dispatch,   eye-on-the-arctic